Laat je hart volledig breken…
De hartverscheurende pijn van een verbroken relatie kan zo intens zijn. En onze neiging is om ons hiervan af te sluiten en afleiding te zoeken. Ik heb geleerd om de pijn door mij heen te laten bewegen, zodat dit mij kracht en ontspanning geeft. Ik kan jou dit ook leren!
Nee, ik bedoel niet dat jij je hart maar door Jan en alleman moet te laten breken.
Maar als iemand je hart heeft gebroken, laat het dan volledig breken. Hou het niet tegen, hou de scherven niet bij elkaar.
Focus je op de pijn. Ga met je hele bewustzijn naar je pijn toe.
Ga diep ademhalen en gebruik je ademhaling om je focus op de pijn te verstevigen.
Bij elke inademing focus je op de pijn in je hart. Bij elke uitademing geef je geluid aan je pijn.
Een gebroken hart is één van de meest pijnlijke ervaringen die je kan hebben. Ik heb in mijn leven vrij vaak een gebroken hart gehad. Tussendoor vergat ik hoe pijnlijk dit was en als het dan weer zover was, was ik altijd verbaasd over hoe erg het elke keer was. Ook als ik het had uitgemaakt en ook als ik ervan overtuigd was dat het beter was dat het uit was.
Deze pijn kan je voelen als fysieke pijn in je hart. Het voelt alsof je hart letterlijk zal breken. Deze heftige pijn is eng. Ik vocht hier altijd tegen. Ik was bang voor wat er zou gebeuren als ik me eraan zou overgeven. Ik dacht dat als ik m’n hart echt zou laten breken, ik nooit meer zou kunnen stoppen met huilen. Dat de pijn me onherstelbaar kapot zou maken.
Om de pijn niet te voelen, zocht ik altijd zoveel mogelijk afleiding. Ik verzonk mezelf in films, alcohol en reboundseks. De eerste paar dagen vertelde ik m’n vrienden wel dat ik verdrietig was, maar ook dan vond ik dat ik het zelf moest oplossen. Dat ik er snel overheen moest zijn en dat al het verdriet aanstellerij was.
Tot ik het advies las van mijn lerares Layla Martin, om mijn hart helemaal te laten breken. Zij schreef dat je hart weer kan helen als je het laat breken, maar als het alleen scheuren blijven, je niet echt de heling kan doen die het nodig heeft om weer liefdevol en open te zijn. En op de een of andere voelde dit alsof het klopte.
De laatste keer dat mijn relatie eindigde heb ik mijn hart volledig laten breken. Ik heb mezelf toestemming gegeven om alle pijn toe te laten. Ik gaf toe aan de wanhoop, het verdriet, de woede. Ik ging schreeuwen, huilen, stampvoeten, snikken. En waar ik bang voor was gebeurde niet. In tegendeel. Doordat ik met mijn bewustzijn bij de pijn bleef, bij de woede, bij het verdriet, ging ik er doorheen. Schreeuwen en stampvoeten gaf me kracht. Het toestaan van het verdriet verbond me met de liefde die ik voor mezelf had. Het voelde als een storm die ik door me heen liet gaan. Het verfriste me, liet alles wat in beweging moest komen bewegen en resulteerde in een liefdevolle stilte in me.
Mijn aanpak
Je hart volledig laten breken doe je door als je de pijn voelt, je te focussen op de fysieke pijn in je hart, je buik, je hele lichaam. Probeer uit je hoofd te gaan, uit het verhaal, uit de analyse. Dompel je onder in je pijn en geef hier met je tranen uiting aan. Je tranen, je ademhaling, de beweging van je lichaam, je stem. Wees niet bang dat de pijn je overspoelt. Jij bent groter dan jouw pijn. Jij kan deze pijn dragen. Het gevecht tegen de pijn, jouw wens om de pijn niet te voelen versterkt en vergroot de pijn. Als je met je aandacht bij de fysieke pijn blijft en hier uiting aan geeft, zoals jouw lichaam dat op dat moment wilt, zal je ervaren dat het oké is om de pijn te voelen. Jij kan dit dragen. Voel hoe het verdriet, de pijn, de boosheid, de teleurstelling, al die heftige emoties energie zijn. Krachtige, intense energie. Laat dit door je lichaam bewegen, geef je hier aan over. En blijf ervan bewust dat het allemaal sensaties zijn in jouw lichaam.
De eerste dagen na de breuk...
De eerste dagen na de breuk zijn het ergste. Je hebt een blok in je maag, eten is onmogelijk. Je hart doet fysiek pijn. Je hebt een dof gevoel in je hoofd en kan eigenlijk alleen maar huilen. Je kan niet goed ergens anders over praten dan over je pijn. Je hebt geen concentratie voor een gesprek, een boek of een film. Je hele lichaam voelt beurs. Soms voelt het alsof alleen ademen al pijn doet. Elke gedachte aan de komende dagen, maanden en jaren brengt paniek. De angst dat deze pijn altijd blijft, dat je nooit meer goed zal voelen.
In deze dagen is het belangrijk dat je heel lief voor jezelf bent. Zorg dat je niet alleen bent, heb continu vrienden om je heen. Als je niet alleen wilt slapen, doe je dat niet. Eet alleen maar dingen die je lekker vindt en kunt verdragen. Vraag niet van jezelf om te gaan werken of iets nuttigs te doen. Je hoeft niet na te denken over de toekomst. De komende vijf minuten is ver genoeg vooruit. En als dat nog teveel is, alleen dit moment. Vraag jezelf hoe je in dit moment zo goed mogelijk kan voelen. En elke keer als je moet huilen, laat dit dan toe. Het verdriet en de pijn is nu zo vers, dit is je kans om het te verwerken. Niet vast te zetten in je lichaam en daardoor een muur om je hart te bouwen.